از خودم
باسلام خدمت دوستان خوب و گلم
یکی از دوستان خوب از من خواسته بودن که درمورد خودم بنویسم و اگه قابل بدونید یه چندکلمه ای از خودم بنویسم .
آرزوهستم ۲۸ ساله حسابداری خوندم و کارمند هستم . به شعر و موسیقی علاقه دارم ولی متاسفانه درهیچ کدام از این موارد استعدادم شکوفا نشده ولی شعر دوست دارم و خیلی شعر می خونم و از اون شعرهایی که خوشم بیاد در وبلاگم استفاده میکنم . این شعرها از خودم نیست ولی واقعا دوستشون دارم . اسمی از شاعرها نبردم به خاطر اینه که به نظرمن معنا و مفهوم شعره که باید به دل خواننده بشینه .
دوستانی رو هم در نت دارم و مطالب وبلاگشون واقعاْ خوندنی و گاهی من هم باعث میشه به تجربه هام اضافه بشه و گاهی هم من یه نظرهایی بهشون میدم .
امیدوارم سرتون رو درد نیاورده باشم .
فعلاْ تا بعد 
تو آنجا؛ من اینجا
تو آنجا من اینجا اسیر و پای دربند
تو آنجا من اینجا دو مجنون و گرفتار
دو درظاهرسلامت ولی درسینه بیمار
تو آنجا مرا می جویی اما جز هوا نیست
به جای پیکر من در برتو
به نرمی می گشایی شعرهایم
که پیچد عطر من در بستر تو
صدای پای من می آید از دور
که پر می گیرم از هرجا به سویت
تو می بینی نگاه خسته ام را
که می لغزد به رویت
ولی افسوس ای دوست
خیالست
من آنجا در کنار تو
محالست
تو آنجا من اینجا
من اینجا در دل جمع
ولی محزون و تنها
از این عالم تو را می خواهم و بس
تو را دیوانه عشق
تو را بیگانه از هر آشنایی
تو را از مست از می دیوانگی ها
تو را ای هستی من
تو را ای شور و حال و مستی من
تو را ای خوانده درس مهربانی
تو را ای زندگانی
منم بیگانه از هر آشنایی
گریزانم ؛ گریزان
مرا دیوانه می خواهند و رسوا
مرا غمگین و سرگردان و تنها
که شبها همچنان شمعی بسوزم
و بزم حال آنان برفروزم
تو را می خواهم و بس
تو را می خواهم و خندیدنت را
زشوق دیدنم لرزیدنت را
دو چشمان تو را می خواهم و بس
پر آتش از حسادت
به دنبال نگاهم
که بر کیست و برچیست ؟
و چون خندد به چشمت دیدگانم
نگه دزدیدنت را
ولی افسوس ای دوست
تو آنجا
من اینجا در دل جمع
در امید محالم
تمام آنچه می خواهم محالست خیالست
آرزو
آه؛ای تیر؛ ای تیردلدوز! باز درزخم جانم نشستی
آه؛ای خار؛خارجانسوز! باز در دیدگانم شکستی
وای؛ای گرگ؛ای گرگ وحشی!
چنگ و دندان به جانم شکستی
آتش؛ای آتش؛ ای شعله ی مرگ!
سوختی؛سوختی پیکرم را
مشت خاکستری ماند ازمن سوختی بازخاکسترم را!
از توانسوز؛درد روانکاه! رفت جانم؛ز جانم چه خواهی؟
ناله ام مرد درناتوانی ازتن ناتوانم چه خواهی؟
غیرت و رشک او آتشم زد جان پرمهر من کینه جو شد
آرزویش به دل مرد زین پس مرگ او دردلم آرزو شد!
دیده ی دیده بردیگرانش سردوخاموش و بی نور خوشتر
لعل خندیده بردشمنانش بسته در تنگی ی گور؛ خوشتر