بگذر از من
اگه راهم این روزا از تو یه کم دوره؛ببخش
توی زندگی آدم؛ یه وقتا مجبوره ببخش
بگذر از من اگه صبر و طاقتم؛ کافی نبود
عکس من تو قاب رویایی که می بافی نبود
بگذر از من اگه جمعه بود و باز دیر اومدم
شب واسه گفتن قصه ها با تاخیر اومدم
گل یکدونه گلدون بلور زندگی
چی دارم واست به جز یه عالمه شرمندگی
آرزوم همیشه این بوده که تو کسی بشی
سایه بون دل بی پناه بی کسی بشی
حالا که گذشته از من تو باید صاف بمونی
مث آینه شمدونای نقره شفاف بمونی
یه سبد دعا و خوشبختی فردا؛مال تو
دس من بود که می گفتم؛ همه دنیا مال تو
تو بازم برو سراغ بازیا و نقاشی
نباید تو از حالا به فکر غصه ها باشی
برو زندگی رو با مهربونی زنگ بزن
همه رو با هر چی دوس داری؛ هماهنگ بزن
دوری مونه و با می ذاریم به حساب سرنوشت
انقدر خوبی که آخر؛ می دونم می ری بهشت 
دنیا دو روزه
کاش می دانستی دنیا با همه وسعتش بی تو جایی برای ماندن ندارد
اشک چشمانم هرشب سراغت را از کویر گونه هایم می گیرد
ای دیدگانم از تنهایی تو الفبای اشک ریختن را آموخته اند
و لحظه های گریانم با کوچ تو روان گشته اند؟
چرا از کوچه دلتنگی هایم گذر نمی کنی
و برای چشمان مانده به راهم دستی تکان نمی دهی؟
بی تو قناریها خوش آواز نیستند
و آسمان چشمانم همیشه بارانی است
بی تو من درخت خشکیده در پاییزم